1. Praeludium h-moll - BWV 544

JS Bach (1685-1750)

Jeden z najlepszych utworów Bacha na organy; wirtuoz, dramatyzm, kapryśność… Dwa głosy zaczynają się z góry. Po dodaniu pedału muzyka jest natychmiast przenoszona na szczyt, po czym rozwija się nowy drugi temat i trzeci dalej. Niezwykle złożona sprawa, w której Bach po raz kolejny okazuje się prawdziwym mistrzem, znacznie wyprzedzającym swoje czasy. Cudowne otwarcie tych Letnich Koncertów!

Następującym trzem utworom towarzyszy i gra się na organach Rüttera. Ten instrument z 1882 roku jest pomnikiem narodowym i jednym z nielicznych organów organmistrza z Kevelaar.

Przede wszystkim usłyszysz utwór Hendrika Andriessena: piosenkę do tekstu średniowiecznego mnicha i mistyka Thomasa à Kempis. Andriessen napisał utwór w 1919 roku w dwóch wersjach: jednej na orkiestrę i jednej na organy. Solistka śpiewa o miłości z sąsiedztwa z wielkimi dramatycznymi liniami. Uwaga: w połowie muzyka zatrzymuje się, a następnie kontynuuje w bardzo wyciszony sposób, wspaniała chwila!

Wtedy usłyszysz utwór polskiego kompozytora Surzinsky'ego, nieznanego w Holandii, ale bardzo popularnego w Polsce. Kompozycja jest dość prosta w konstrukcji: forma ABA, w której środkowa część ma piękny nieruchomy charakter.

Fauré's Pie Jesu prawie nie potrzebuje żadnego wyjaśnienia. Oryginalnie „Pie Jesu” jest ostatnią częścią sekwencji „Dies Irae”, w których śpiewany jest dzień sądu ostatecznego. Fauré się to nie spodobało, ale ostatnią część sekwencji uznał za wartą ponownego skomponowania; i stało się znane na całym świecie

2. Magna res est amor

H. Andriessen (1892 - 1981) na tekście Thomasa à Kempis

Tłumaczenie:

Miłość to sprawa wielkiej wartości, cenna przede wszystkim dobro:

to jedyna rzecz, która sprawia, że ​​wszystkie ciężkie rzeczy są lekkie;

która jednakowo znosi wszystko, co jest nierówne.

Nie ma nic słodszego niż miłość

nic mocniejszego, nic wyższego, nic szerszego, nic bardziej zachwycającego,

nic bogatszego i lepszego w niebie i na ziemi.

Bo miłość narodziła się z Boga,

i tylko ona może spocząć ponad całym stworzeniem w Bogu.

Miłość to sprawa wielkiej wartości ...

3. Chant triste - op. 36

M.Surzyński (1866 - 1924)

4. Pie Jesu z Requiem - op. 48

G. Fauré (1845 - 1924)

Tłumaczenie:

Dobry Jezu, daj im wieczny odpoczynek.

Teraz, gdy wykonawcy znowu schodzą, mogę powiedzieć coś o kontynuacji tego koncertu, numerach 5 i 6.

Przede wszystkim „Skizze” Roberta Schumanna. „Skizze” to po niemiecku „szkic”, czyli forma muzyki, której można używać we wszystkich kierunkach. Schumann napisał 4 takie „Skizzen” i napisał je na fortepian pedałowy, czyli fortepian z pedałem pod spodem, jak organy.

Miało to dwie zalety: organista mógł ćwiczyć w domu i nie musiał chodzić do kościoła (nie był potrzebny trymer do organów), a pianista miał teraz dodatkowe opcje dodawania dodatkowych dźwięków stopami. Schumann coś zobaczył, niestety nie resztę świata, ponieważ instrument zniknął ze świata muzyki w połowie XIX wieku. Ta praca również składa się z trzech części w formie ABA.

Kompozytor Giulio Caccini niewiele Wam powie, ale Caccini jest nadal łącznikiem między renesansem a barokiem. On i inni wymyślili niejako operę i „odkrył”, że było też pięknie, gdybyś zagrał tylko jedną melodię z akompaniamentem basu i akordów. Za jego czasów wszystko brzmiało pomieszane, że tak powiem, wkrótce usłyszysz, że w fuga Bacha, ale Caccini, a później wszyscy byliśmy już kompletnymi fanami tzw. `` Monodii '', już to słychać: tylko jedna melodia . A Amarilli, wydana w 1602 roku, to taka monodia, w której melodia śpiewaczki przyciąga całą uwagę. Akompaniament gra po francusku na tak zwanych „organach piersiowych”, czyli organach piszczałkowych, w których wszystkie piszczałki są schowane w skrzyni, dzięki czemu można nimi poruszać. A o czym jest ta piosenka? Oczywiście o miłości ...

5. Skizze nr 3 f-moll z op. 58

R. Schumann (1810-1856)